Stadstoertjes, Surinaamse verjaardag en boeking!
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
24 Januari 2007 | Suriname, Paramaribo
Odi allemaal.
Wat een week, wat een week.
Deze week ben ik natuurlijk weer naar mijn stage geweest. Het gaat er steeds beter en ik heb er steeds meer zin in. De kinderen van de school herkennen me nu ook steeds vaker en vinden het prachtig om met mij te kletsen en vooral aan mijn haar te voelen.
Na al het drukke werken ben ik woensdag voor het eerst naar het zwembad geweest. Dat was genieten! Je zwemt dan lekker een aantal baantjes, onder een strak blauwe hemel, in de zon, tussen de palmbomen. Klinkt dat nou niet fantastisch?
Die avond zijn we met een hele groep bij de Waterkant geweest en hebben daar lekker gegeten. Het voelt heerlijk om bij de ondergaande zon met een bord nasi op schoot te zitten. Paramaribo is heel klein, bleek ook op dat moment, want je komt heel vaak mensen tegen, zoals dit keer een jongen van salsa.
Zaterdag was het tijd voor een stadswandeling. We hebben hier een aantal Belgische meiden ontmoet en die vonden het gezellig om mee te gaan. Zo zijn we met een groepje opstap gegaan, de stadsplattegrond in de ene hand en het boekje over de Surinaamse bezienswaardigheden in de andere hand, lekker toeristisch.
De eerste stop was het Onafhankelijkheidsplein. Daar hebben we even rond gelopen en gelezen welk gebouw, wat voor geschiedenis had. Het toppunt van het Onafhankelijkheidsplein was voor mij, dat we een aap zagen lopen over een hek bij het Presidentieel Paleis. Dat was een hele mooie ervaring. (Te zien op de foto, beetje links van het midden.)
Na het Onafhankelijkheidsplein zijn we doorgelopen naar de Palmentuin. Paramaribo was weer heel klein, want daar trof ik een collega van mijn moeder!
De Palmentuin was hartstikke mooi en we hebben er lekker een tijdje lopen genieten van wat we allemaal zagen.
Als laatste stop hebben we de Sint Petrus en Paulus kerk bezocht. Dat was niet in de planning, maar toen we er langs liepen, stond de deur open. De kerk wordt verbouwd en van de werknemers mochten we wel even naar binnen. Het is een mooie kerk, al het hout in de kerk is prachtig bewerkt.
Op een gegeven moment kwam er een Nederlandse man naar mij toe. Hij zei tegen me: “In de vroegere jaren kon je ook nog in de kerk varen.” Ik begreep er helemaal niets van. Was het een goed verhaal, een grap? Hij wees vervolgens naar een steiger in het midden van de kerk. En inderdaad, in de steiger hing een boot. Hoe hij daar gekomen is, weet niemand, maar het zag er wel heel grappig uit.
Zaterdagavond waren we uitgenodigd op een Surinaams feest. We wisten totaal niet wat we konden verwachten en waren daarom ontzettend verrast op het moment dat we daar aankwamen. Buiten stond namelijk een grote en swingende Brassband! Dat vond ik echt heel gaaf. Het klonk geweldig en zag er ook nog eens top uit. Ik heb er erg van staan genieten. Binnen was het ook allemaal top verzorgd. Er was veel eten, nog meer drinken en prima service. Daarnaast was er ook nog eens een band binnen in de partytent en kon er natuurlijk gedanst worden. Ik vond het ontzettend leuk om bij dit feest te zijn. Zoiets maak je, denk ik, niet snel mee.
De volgende ochtend zijn we naar Fort Zeelandia gegaan. Het was wel vroeg opstaan, maar een gratis rondleiding willen we natuurlijk niet missen. De rondleiding was best wel interessant, maar het uitzicht was stiekem veel leuker. Je kan vanaf het Fort heel mooi de Suriname rivier overzien. De natuur blijft me verbazen. Zo zagen we bij het Fort ook een Kolibrie vliegen. Heel toevallig stond mijn camera nog aan en kon ik snel een foto maken.
Afgelopen maandag zijn we naar Stinasu geweest. Dat is een organisatie die tripjes regelt, maar dan een stuk goedkoper dan de andere aanbieders. Daar hebben we voor komend weekend een trip naar de Brownsberg geboekt. We gaan daar met een busje naar toe. De dag van aankomst hebben we een gids die ons dingen gaat vertellen en laten zien. Die nacht, en nou komt ie, slapen we in hangmatten in een hutje dat bestaat uit vier palen en een dak. Mochten we de volgende ochtend niet van de wekker wakker worden, dan zal het wel door de brulapen komen. Kortom: ik heb er erg veel zin in.
Op de terugweg van de stichting naar huis, reden we langs de grote brug over de Suriname rivier. Diego, van salsa die ook meegaat naar de Brownsberg, vond het geen probleem om ons even over de brug te rijden. We zijn dus over de brug richting Commewijne gereden. Het uitzicht was prachtig! De brug is erg hoog, dus konden we goed Paramaribo overzien. In Commewijne hebben we, bij een stalletje langs de weg wat fruit gehaald. Ze hadden bij dat stalletje ook kokosnoten en daar hadden we wel zin in. De kokosnoot wordt opengehakt aan de bovenkant. Daar krijg je dan een rietje in en kun je lekker drinken. Wanneer dat op is, wordt hij in tweeën gehakt en aan de twee zijkanten wordt een plak van de kokosnoot afgehakt. Op die manier heb je dus een soort lepeltje om de binnenkant van de kokosnoot leeg te eten. Dit was echt super leuk om te doen!
Je merkt het wel, het is hier om te genieten.
Tot de volgende keer.
Wat een week, wat een week.
Deze week ben ik natuurlijk weer naar mijn stage geweest. Het gaat er steeds beter en ik heb er steeds meer zin in. De kinderen van de school herkennen me nu ook steeds vaker en vinden het prachtig om met mij te kletsen en vooral aan mijn haar te voelen.
Na al het drukke werken ben ik woensdag voor het eerst naar het zwembad geweest. Dat was genieten! Je zwemt dan lekker een aantal baantjes, onder een strak blauwe hemel, in de zon, tussen de palmbomen. Klinkt dat nou niet fantastisch?
Die avond zijn we met een hele groep bij de Waterkant geweest en hebben daar lekker gegeten. Het voelt heerlijk om bij de ondergaande zon met een bord nasi op schoot te zitten. Paramaribo is heel klein, bleek ook op dat moment, want je komt heel vaak mensen tegen, zoals dit keer een jongen van salsa.
Zaterdag was het tijd voor een stadswandeling. We hebben hier een aantal Belgische meiden ontmoet en die vonden het gezellig om mee te gaan. Zo zijn we met een groepje opstap gegaan, de stadsplattegrond in de ene hand en het boekje over de Surinaamse bezienswaardigheden in de andere hand, lekker toeristisch.
De eerste stop was het Onafhankelijkheidsplein. Daar hebben we even rond gelopen en gelezen welk gebouw, wat voor geschiedenis had. Het toppunt van het Onafhankelijkheidsplein was voor mij, dat we een aap zagen lopen over een hek bij het Presidentieel Paleis. Dat was een hele mooie ervaring. (Te zien op de foto, beetje links van het midden.)
Na het Onafhankelijkheidsplein zijn we doorgelopen naar de Palmentuin. Paramaribo was weer heel klein, want daar trof ik een collega van mijn moeder!
De Palmentuin was hartstikke mooi en we hebben er lekker een tijdje lopen genieten van wat we allemaal zagen.
Als laatste stop hebben we de Sint Petrus en Paulus kerk bezocht. Dat was niet in de planning, maar toen we er langs liepen, stond de deur open. De kerk wordt verbouwd en van de werknemers mochten we wel even naar binnen. Het is een mooie kerk, al het hout in de kerk is prachtig bewerkt.
Op een gegeven moment kwam er een Nederlandse man naar mij toe. Hij zei tegen me: “In de vroegere jaren kon je ook nog in de kerk varen.” Ik begreep er helemaal niets van. Was het een goed verhaal, een grap? Hij wees vervolgens naar een steiger in het midden van de kerk. En inderdaad, in de steiger hing een boot. Hoe hij daar gekomen is, weet niemand, maar het zag er wel heel grappig uit.
Zaterdagavond waren we uitgenodigd op een Surinaams feest. We wisten totaal niet wat we konden verwachten en waren daarom ontzettend verrast op het moment dat we daar aankwamen. Buiten stond namelijk een grote en swingende Brassband! Dat vond ik echt heel gaaf. Het klonk geweldig en zag er ook nog eens top uit. Ik heb er erg van staan genieten. Binnen was het ook allemaal top verzorgd. Er was veel eten, nog meer drinken en prima service. Daarnaast was er ook nog eens een band binnen in de partytent en kon er natuurlijk gedanst worden. Ik vond het ontzettend leuk om bij dit feest te zijn. Zoiets maak je, denk ik, niet snel mee.
De volgende ochtend zijn we naar Fort Zeelandia gegaan. Het was wel vroeg opstaan, maar een gratis rondleiding willen we natuurlijk niet missen. De rondleiding was best wel interessant, maar het uitzicht was stiekem veel leuker. Je kan vanaf het Fort heel mooi de Suriname rivier overzien. De natuur blijft me verbazen. Zo zagen we bij het Fort ook een Kolibrie vliegen. Heel toevallig stond mijn camera nog aan en kon ik snel een foto maken.
Afgelopen maandag zijn we naar Stinasu geweest. Dat is een organisatie die tripjes regelt, maar dan een stuk goedkoper dan de andere aanbieders. Daar hebben we voor komend weekend een trip naar de Brownsberg geboekt. We gaan daar met een busje naar toe. De dag van aankomst hebben we een gids die ons dingen gaat vertellen en laten zien. Die nacht, en nou komt ie, slapen we in hangmatten in een hutje dat bestaat uit vier palen en een dak. Mochten we de volgende ochtend niet van de wekker wakker worden, dan zal het wel door de brulapen komen. Kortom: ik heb er erg veel zin in.
Op de terugweg van de stichting naar huis, reden we langs de grote brug over de Suriname rivier. Diego, van salsa die ook meegaat naar de Brownsberg, vond het geen probleem om ons even over de brug te rijden. We zijn dus over de brug richting Commewijne gereden. Het uitzicht was prachtig! De brug is erg hoog, dus konden we goed Paramaribo overzien. In Commewijne hebben we, bij een stalletje langs de weg wat fruit gehaald. Ze hadden bij dat stalletje ook kokosnoten en daar hadden we wel zin in. De kokosnoot wordt opengehakt aan de bovenkant. Daar krijg je dan een rietje in en kun je lekker drinken. Wanneer dat op is, wordt hij in tweeën gehakt en aan de twee zijkanten wordt een plak van de kokosnoot afgehakt. Op die manier heb je dus een soort lepeltje om de binnenkant van de kokosnoot leeg te eten. Dit was echt super leuk om te doen!
Je merkt het wel, het is hier om te genieten.
Tot de volgende keer.
-
24 Januari 2007 - 15:13
Lotje:
jeetje wat een super ervaringen alweer...en je bent er nog maar zo kort!!!
Ik ga zo even je foto's bewonderen...
hier in nederland nog steeds hetzelfde: koud, nat en stressen voor al je punten haha!
Ik ben benieuwd naar al je verdere avonturen...
tot snel,
dikke kus Lottie
-
24 Januari 2007 - 15:37
Esther:
Kind wat ben je al bruin en je ogen stralen alle kanten op.Leuk om te lezen, krijgen wij het ook een beetje warm van. Op school hier alles goed. moet ma een workshop doen voor collega's altijs spannend. Bijna weer weekend altijd fijn. gr ES -
24 Januari 2007 - 15:41
Jacqueline:
hey loes,
wauw zeg je maakt ons wel jaloers! Leuk he van die kokosnoten!! is echt grappig :) Het klinkt allemaal heel spannend en ik ben heeeel benieuwd hoe het is om door apen wakker te worden! Lijkt me wel super! Echt de natuur he!!! super zeg... ik word al jaloers!!!!!!!!!! pas goed op jezelf en ik blijf je avonturen lezen :) en jeetje zeg: wat ben je bruin!!!!!!!!!!!!!!!! hahahaha nou succes !!!! heeel veel liefs van jacqueline uit rome :) -
24 Januari 2007 - 16:01
Petra:
Hemel wat ben je al lekker bruin!!!
Morgen nog 4 weken en dan kom ik je kussen, meisje. -
24 Januari 2007 - 16:18
Rie En Oop:
watzie je er prima uit en al zo bruin.goed voor Italie dikke kus -
24 Januari 2007 - 17:53
Lien:
Marloes, wanneer komen de verhalen van de stage? Ik zit erop te wachten!!!
:) Kus lien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
